“Sin saber cómo nin cómo non, atopeime en Vigo, nunha das súas rúas máis céntricas, qui é a de Colón. O teimar de pasar prá acera onde está o periódico Faro de Vigo, sentín que algo se me atravesaba no camiño; din un traspés e enfuciñei no chan. Non vin nada. Mais a sensación era de como si se me atravesara unha corda. Mais unha corda tampouco é verdade. Porque o que sentín ñas canelas era mol, tépedo i amorosiño como a peí dos gatos. Pensei vagamente no rabo do Demo...”

“De como me atopei co demo en Vigo”, Contos da néboa (1973)