“O cocido pide un tinto do país o máis sereo e graduado que se poida. Unha vez estaba eu de xurado nun concurso dos viños do condado, en Salvaterra de Miño. (...)
...e había que dar puntos aos viños de 1 a 5, e a meu carón estaba un catador anotando, que nunha ollada que botei de esguello ao seu papel, vin que non numeraba se non que escribía algo. Pregunteille que poñía a aquel tinto que estabamos catando e díxome que simplemente isto: ‘Bo para o cocido’. Era un tinto de Rubiós, adulto, ben feito, farturento, campechán. Si señor, un tinto para un cocido, acaiñado, que é o mellor. Aquel amigo, ademais de catador, era un ‘gourmet’.”

A cociña galega (1963)