17 MAIO
2014
DÍA DAS LETRAS GALEGAS
“Estes non son poemas, nin cimentos
de poemas siquera. Son fragmentos
de min mesmo perdidos,
coma ventos fuxidos,
por antigos camiños esquencidos:
Díaz Castro perdido no traxeito
dun recordo moi longo, recolleito
por un anxo e salvado
nalgún intre de amor desesperado!”
“Coma ventos fuxidos”, Nimbos (1961)
Xosé M.ª Díaz Castro
(Guitiriz, 1914 – 1990)
Foi un poeta, profesor e tradutor galego. Estudou no seminario de Mondoñedo e máis tarde realizou a carreira de Filosofía e Letras en Salamanca, na especialidade de Linguas Modernas, das que chegou a dominar e traducir doce. Autor dunha breve obra poética, traduciu ao galego a Rainer Maria Rilke, e ao francés a Aquilino Iglesia Alvariño e a Fermín Bouza Brey. Foi académico da lingua e colaborador de diversas publicacións literarias.
GRANDES ÉXITOS
1961
Nimbos (1961) é un poemario publicado pola Editorial Galaxia e impreso na Imprenta Peón, en Pontevedra. Nesta primeira edición contaba con ilustracións de Xohán Ledo na cuberta e nas páxinas interiores. O libro consta de trinta e dous poemas agrupados en sete epígrafes de temática variada, cunha linguaxe rica ademais dunha depurada técnica. Foi a única obra publicada en vida de Xosé M.ª Díaz Castro.
O seu poema “Penélope”, incluído neste volume, foi o que lle deu máis sona. Nel, o poeta desde un punto de vista pesimista, interpreta o devir histórico de Galicia como a tea que facía e desfacía decote a personaxe da Odisea, “un paso adiante i outro atrás”.
“A poesía de Díaz Castro é unha das máis representativas do noso tempo; unha poesía que, sendo fondamente galega polo espíritu que a informa, resulta universal pola altura e a verdade que encerra.”
Historia da literatura galega (1984), Francisco Fernández del Riego