17 MAIO
2015
DÍA DAS LETRAS GALEGAS
![Xosé Filgueira Valverde](/documents/37861/4110731/xose_filgueira_valverde.png/d5a4fef1-63ac-d529-5d3f-0e60a154c6fc?t=1683273666437)
“…Escoiteino en Compostela, acompañeino polas rúas de Pontevedra; encantoulle a imaxe da Peregrina. As conversas recaían sempre sobre a lírica medieval e a tradicional, Rosalía, Compostela. (...)
«La Barraca» deu «La Guarda Cuidadosa» e «La Cueva de Salamanca» o día 28 de agosto daquel ano, ó ar libre, na Praza da Estrela da Ferrería pontevedresa,...”
“Federico García Lorca”, Quinto Adral (1989)
Xosé Filgueira Valverde
(Pontevedra, 1906 – 1996)
Foi un escritor, investigador e profesor galego. A súa obra abarca numerosas temáticas, na súa maior parte arredor da cultura galega. Estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, na que obtivo o premio extraordinario, e Filosofía e Letras na Universidade de Zaragoza. Membro fundador do Seminario de Estudos Galegos, dirixiu o Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos e o Museo de Pontevedra, presidiu o Consello da Cultura Galega e foi membro da Real Academia Galega.
GRANDES ÉXITOS
1925
![Os nenos](/documents/37861/4110731/xose_filgueira_valverde_os_nenos.png/b98b01dc-2b17-8e92-1867-304710284532?t=1683273666984)
Os nenos (1925) é un conxunto de quince relatos breves publicada por Lar, con ilustracións en linóleo de Pintos Fonseca nas páxinas interiores e co deseño de Castelao na cuberta e na contracuberta. Os relatos non levaron título nesta primeira edición, mais serían titulados despois cando reapareceron como parte do libro Quintana viva (1971).
Adral (1979) é o primeiro libro dunha colección de nove volumes (o derradeiro sería o Noveno Adral, que se publicou en 1996) con textos breves de divulgación publicados anteriormente en diversos medios xornalísticos.
![Adral](/documents/37861/4110731/xose_filgueira_valverde_adral.png/332812a4-c4bc-14f4-582d-7798e0231d21?t=1683273666667)
1979
Outras obras
Agromar (1936) e Vocabulario popular galego-castelán (1926)
“(…) ¿Por que Pontevedra supuxo tanto na vida de Castelao? Imaxino os motivos, algún dos cales el mesmo sinalou. Non se esvaeceu a lembranza daquel pasear vagacento na súa compaña e na de Filgueira Valverde, sendo aínda estudante universitario. Falaban das vellas igrexas de Santa Clara e San Francisco. Da de Santa María, da capela da Peregrina, das ruinas de Santo Domingo. Parabamos nas prazas da Ferrería e da Leña.”
Camiño andado (2003), Francisco Fernández del Riego